Obelisk Konstantyna to 32-metrowy słup, wykonany z ciosanego kamienia i usytuowany w centrum dawnego, konstantynopolitańskiego hipodromu.
Dokładna data powstania budowli nie jest do końca znana. Obecna nazwa monumentu pochodzi od imienia cesarza Konstantyna VII Porfirogenety, który w X wieku dokonał jego naprawy i przebudowy – zgodnie z istniejącym przekazem obelisk udekorowano brązowymi płytami, na których przedstawiono zwycięstwa cesarza Bazylego I, dziadka Konstantyna VII. Na szczycie obelisku miała znajdować się kula, wyobrażająca najprawdopodobniej ziemski glob. Wykonane z brązu płyty zostały zrabowane i przetopione przez uczestników niesławnej IV krucjaty w 1204 roku.