Złota Brama była jedną z trzech bram prowadzących do miasta za czasów Jarosława I Mądrego. Zaczął wznosić ją Włodzimierz I wzorując się na Złotej Bramie Konstantynopola. Budowla uległa częściowemu zniszczeniu podczas najazdu Mongołów, który miał miejsce w 1241 roku. W źródłach pisanych brama pojawia się dopiero w roku 1499, lecz określana jest jako komora celna. W opisie Kijowa z roku 1594, jaki pozostawił po sobie Erich Lassota von Steblau, brama nazywana jest już „ruiną”. Ryciny van Westfelda pochodzące z roku 1651, przedstawiają zrujnowaną budowlę, z której zachował się jedynie łuk. W roku 1755 to, co pozostało z bramy zasypały władze rosyjskie. W roku 1834 bramę odkopano na nowo. Dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku zabytek został zrekonstruowany.