Kotlina Kłodzka ma to do siebie, że wypełniona jest niewielkimi uzdrowiskowymi miejscowościami. Bodaj najbardziej znaną spośród nich jest Polanica-Zdrój, ale w niniejszym materiale skupimy się na Dusznikach-Zdroju: niewielkim, bo zaledwie pięciotysięcznym miasteczku, również przyciągającym wielu kuracjuszy.

Historia Dusznik-Zdroju sięga głębokiego średniowiecza. Miejscowość ta mogła się rozwijać przede wszystkim dlatego, że położona jest na tradycyjnym szlaku pomiędzy Śląskiem a Czechami, chociaż to położenie czasem przyczyniało się również do historycznych tragedii Dusznik-Zdroju. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą już z X wieku, gdy wiadomo, że istniał tu drewniany gród, który stopniowo zmieniał się w murowaną warownię. Prawa miejskie Duszniki-Zdrój otrzymały w 1346 roku. Były to czasy, gdy Polska traciła swoje wpływy na Śląsku, zaś cały region dostał się najpierw pod władanie Czech, następnie austriackich Habsburgów, zaś w XVIII wieku stał się częścią Królestwa Pruskiego.

Na przestrzeni dziejów ludność Dusznik utrzymywała się z wielu różnych dziedzin gospodarki. Rozwijał się tu przemysł papierniczy, tkactwo, a przez pewien krótki czas w XIV istnieją nawet huty żelaza. Te szybko jednak upadają, ponieważ złoża tego metalu w rejonie Dusznik-Zdroju nie okazały się zbyt duże. Największe profity społeczność Dusznik czerpie ze swojego położenia. Lokalizacja miasta na szlaku tranzytowym ułatwia handel, ale też przyczynia się do zniszczenia miasta w trakcie wojny trzydziestoletniej w XVII stuleciu i tym samym do zastopowania jego rozwoju.

Bardzo szybko okazuje się również, że Duszniki-Zdrój mają potencjał do bycia miejscowością uzdrowiskową, co na kolejne stulecia określi ich byt. Pierwsze wzmianki o istnieniu leczniczych źródeł w Dusznikach pochodzą jeszcze z XV wieku, ale na dobre działalność uzdrowiskowa rozwinie się XVIII stuleciu, już po przyłączeniu miejscowości do Prus. W 1769 roku Duszniki oficjalnie zostają wpisane na listę pruskich uzdrowisk, zaś kilkanaście lat później we Wrocławiu ukazują się pierwsze publikacje poświęcone leczniczym właściwościom wód w Dusznikach.

Kolejne stulecie to systematyczny rozwój kurortów uzdrowiskowych w Dusznikach-Zdroju. Wznoszone są nowe łaźnie, sanatoria oraz kąpieliska. Rozbudowana jest również baza noclegowa, dzięki czemu Duszniki są odwiedzane przez coraz więcej osób z całych Niemiec. Duszniki odwiedził również zmagający się z gruźlicą Fryderyk Chopin. To wydarzenie kilkadziesiąt lat później upamiętnione zostało odsłonięciem obelisku upamiętniającego pobyt tego największego polskiego kompozytora.

Początek XX wieku to kolejne inwestycje w Dusznikach. Powstaje linia kolejowa prowadząca do Kudowy, co jeszcze przyśpiesza rozwój miasteczka, prowadzone są również prace w samym uzdrowisku: między innymi pogłębiane zostają ujęcia wody. Duszniki-Zdrój szczęśliwie unikają zawieruchy obu wojen światowych i z tych konfliktów wychodzą bez większego szwanku. W 1945 roku przyłączone zostają do Polski i otrzymują swoją obecną nazwę. Sanatoria zostają znacjonalizowane przez władze komunistyczne, ale to nie oznacza ich upadku. W Dusznikach tworzone są nowe ujęcia wody mineralnej, rozwija się również infrastruktura uzdrowiskowa.

Ten może nie szybki, ale systematyczny rozwój miasteczka zostaje przerwany przez powódź, jaka dotknęła miejscowość w 1998 roku. Ucierpiały w niej największe atrakcje Dusznik-Zdroju, w tym Park Zdrojowy i Muzeum Papiernictwa. Od powodzi minęło już kilkanaście lat, a wszystkie zniszczenia zostały naprawione.

Wybierając się do Dusznik-Zdroju pamiętajmy, że miejscowość nie tylko nadaje się na pobyt sanatoryjny, ale również może być naszą bazą do zwiedzenia całej Kotliny Kłodzkiej, która jest bogata w atrakcje zarówno przyrodnicze, jak też stworzone ludzką ręką.