Co warto zobaczyć w Wielkopolskim Parku Narodowym?
Na południe od Poznania, nad rozlewiskiem Warty, usytuowany został Wielkopolski Park Narodowy. Obszar ten utworzono w 1957 roku, ale starania o jego założenie były podejmowane jeszcze przed II wojną światową. Za inicjatora tych przedsięwzięć uznaje się profesora Adama Wodziczko, wybitnego polskiego biologa oraz botanika. Co więcej, warto też podkreślić, iż zapoczątkował on także założenie Słowińskiego oraz Wolińskiego Parku Narodowego, a więc dwóch nadmorskich parków, którymi dzisiaj możemy się szczycić.
Wielkopolski Park Narodowy jest parkiem zajmującym powierzchnię 14 840 ha. Na jego terenie utworzonych zostało osiemnaście obszarów ścisłej ochrony przyrody, których celem jest głównie ochranianie form krajobrazu polodowcowego oraz naturalnych roślinnych oraz zwierzęcych ekosystemów. Ponadto pod ochroną znalazło się również około trzydzieści drzew pomnikowych oraz jeden głaz narzutowy.
Charakterystyka Wielkopolskiego Parku Narodowego
Wielkopolski Park Narodowy jest parkiem, na terenie którego możemy wyróżnić ważne formy ochrony przyrody. W tym celu zostało utworzonych kilka oddzielnych stanowisk, do których należy zaliczyć między innymi bagno Dębienko, chroniące lęgowiska ptaków wodno – błotnistych, Nadwarciański Bór Sosnowy, Puszczykowskie Góry, Trzcielińskie Bagno oraz Czapliniec (obszar chroniący gatunek czapli siwej, niegdyś się tu gnieżdżącej, obecnie jedynie żerującej).
Świat zwierząt oraz roślin jest tutaj niezwykle zróżnicowany. Najliczniej reprezentowaną grupą na terenie parku jest grupa bezkręgowców, wśród których przeważają owady. Nie brakuje tu chrząszczy, a także owadów prosto oraz błonkoskrzydłych. Na terenie parku zetknąć się można ponadto z czterdziestoma różnymi gatunkami ssaków (kuny leśne, borsuki, lisy, jelenie, dziki).
Szata roślinna Wielkopolskiego Parku Narodowego wydaje się być również interesująca. Szczególnie ciekawe gatunki roślin można spotkać nad jeziorami. Jeziora parku, co ciekawe, należą do wód bogatych w różnorodne mineralne składniki, dzięki czemu występują tu zbiorowiska roślin bagiennych oraz wodnych. Ponadto można także odnaleźć tu ekosystemy torfowców oraz łąki, zwłaszcza różnokolorowe łąki trzęślicowe.
Zabytki i atrakcje na terenie parku
Wielkopolski Park Narodowy poza wyjątkowo zróżnicowanym światem fauny oraz flory, ma turystom także do zaoferowania wiele ciekawych atrakcji. Na uwagę zasługują przede wszystkim zabytki, w tym między innymi zabytkowe kościoły w Puszczykowie, w Wirach oraz w Stęszewie. Obok zabytków architektury sakralnej można się tu natknąć też na obiekty architektury dworskiej – najciekawsze dwory znajdziemy między innymi w Szreniawie oraz w Trzebawiu.
Oryginalnym zabytkiem są też ruiny zamku Klaudyny Potockiej, wprawdzie już dość zniszczonego, które znajdują się na Wyspie Zamkowej na jeziorze Góreckim, ale mimo to, warte uwagi. Trzeba jednak wiedzieć, że obiekt ten dostępny jest dla turystów tylko zimą, przy zamarzniętym jeziorze.
Wskazówki dla turystów
Decydując się na odwiedzenie Wielkopolskiego Parku Narodowego, trzeba pamiętać, że należy tu wędrować tylko i wyłącznie po oznakowanych szlakach. Nie wolno wydeptywać nowych ścieżek ani zbaczać z tych, które zostały wytyczone. Na terenie parku znajduje się kilka ciekawych tras turystycznych:
– trasa im. prof. Adama Wodziczki,
– trasa „Szlak Kosynierów”,
– trasa im. Cyryla Ratajskiego,
– trasa im. Bernarda Chrzanowskiego.
Na terenie parku nie wolno polować, wędkować, niszczyć gleb, zbierać dziko rosnących roślin, a także chwytać żyjących tu zwierząt. Zabrania się również śmiecenia oraz pozostawiania odpadków na szlakach (należy zabierać je ze sobą bądź wyrzucać do ustawionych w tym celu pojemników przy wejściach na ścieżki turystyczne).
Na obszarze parku należy uprawiać w głównej mierze turystykę pieszą oraz rowerową. Pomimo obecności akwenów wodnych, zabrania się tutaj pływania, żeglowania, a także uprawiania różnego rodzaju sportów wodnych, bez posiadania wyraźnej zgody dyrektora Paru.
Nie wolno rozpalać ognisk w miejscach do tego nie przystosowanych. Biwakować można tylko na obszarach do tego przeznaczonych.