Grabarka jest wzniesieniem w województwie podlaskim, leżącym obok wsi o tej samej nazwie. Znajduje się tu jedno z najważniejszych prawosławnych sanktuariów w Polsce.

Nie wiadomo dokładnie od kiedy Grabarka była miejscem kultu religijnego. Niektóre tradycyjne przekazy mówią o ukrywaniu się tu mnichów prawosławnych w okresie średniowiecza, ale potwierdzone dane pochodzą dopiero z XVIII w. W czasie epidemii cholery miejscowa ludność ukrywała się w lasach, a unicki biskup kijowski zezwolił na oddawanie tu czci Bogu. Stanęła tu wówczas kaplica zamieniona następnie na cerkiew. Już pod koniec XVIII w. wodę z przepływającego obok potoku uznawano za posiadającą cudowne właściwości.

Ośrodek monastyczny na Grabarce powstał jednak dopiero po II wojnie światowej. W 1947 r. sprowadziły się tu zakonnice prawosławne, którym zezwolono na wybudowanie domu zakonnego i cerkwi domowej. Główną cerkwią klasztoru pozostawała jednak dawna zabytkowa kaplica. Istniała ona do 1990 r., kiedy zniszczył ją pożar. Na jej miejscu wybudowano murowaną cerkiew, którą w kolejnych latach oszalowano deskami, tak, że wygląda jak zbudowana z drewna.

Oprócz cerkwi w skład kompleksu na Grabarce wchodzą zabudowania mieszkalne i gospodarcze, klasztorna cerkiew domowa i cmentarz. Znajduje się tu także studnia, z której wierni czerpią wodę uznawaną za cudowną. Nieodłącznym elementem tego miejsca są krzyże wotywne przynoszone przez pielgrzymów i ustawiane wokół cerkwi. Tworzą one gęsty las o różnym wieku, niektóre chylą się już ku upadkowi, inne są błyszczące i ozdobne. Największa pielgrzymka odbywa się na Grabarce w dniach 18-19.08 na Święto Przemienienia Pańskiego, 6 listopada na święto Iwierskiej Ikony Bogurodzicy oraz 17 czerwca w dniu święta patronek monasteru św. Marii i Marty.