Co warto zobaczyć w Parku Narodowym Bory Tucholskie?
Bory Tucholskie są jednym z większych zbiorowisk sosnowych na terenie naszego kraju. Właśnie tu został utworzony jeszcze jeden obszar ochrony przyrody, który otrzymał nazwę parku narodowego „Bory Tucholskie”. Park został powołany do życia w 1996 roku i znajduje się na obszarze województwa pomorskiego.
Teren parku „Bory Tucholskie” został wykształcony w głównej mierze w okresie ostatniego bałtyckiego zlodowacenia. Można tu zetknąć się z licznymi wytopiskami, rynnami oraz z równinami sandrowymi. Specyficznym elementem są obniżenia terenu, niekiedy o dość nieregularnych kształtach. Można je dostrzec w formie lejków bądź kotłów.
Specyfika Borów Tucholskich
Na terenie parku narodowego „Bory Tucholskie” znajduje się bardzo wiele różnych typów ekosystemów. Poza ekosystemami zwierzęcymi oraz roślinnymi nie brak tu także akwenów wodnych, spośród których największym oraz najgłębszym jest jezioro Ostrowite. Najciekawszą osobliwością jest tutaj tak zwana „Struga Siedmiu Jezior”, stanowiąca wyjątkowe zjawisko hydrologiczne. To rzeka, która łączy aż osiem jezior o rynnowym charakterze, a te z kolei połączone są ze sobą niewielkimi odcinkami wodnymi. Wszystkie zbiorniki wchodzące w skład „Strugi Siedmiu Jezior” są akwenami o niezwykle żyznych wodach, zawierające dużą liczbę substancji organicznych. Dzięki temu są one idealnym miejscem egzystencji dla wielu gatunków roślin oraz ryb.
Dominującymi zbiorowiskami roślinnymi na terenie parku są oczywiście bory, obok których ważne miejsce zajmują też siedliska bagienne. Zachowało się tu wiele gatunków reliktowych, zwłaszcza z okresu polodowcowego. Na szczególną uwagę zasługują między innymi takie gatunki, jak: fiołek torfowy, skalnica torfowiskowa oraz zimoziół północny.
Świat zwierząt na terenie Borów Tucholskich jest także bardzo bogaty i zróżnicowany. Można tu spotkać przede wszystkim liczne gatunki ssaków, płazów, gadów oraz ptaków. Spośród dzikich drapieżników można tu wymienić przede wszystkim dziki, jelenie oraz lisy. Nad rzekami można spotkać żerujące bobry, natomiast jeziora oraz bagienne tereny są ostoją dla wielu gatunków ptaków. Występuje tu między innymi żuraw zwyczajny, czapla siwa oraz bocian czarny.
Dziedzictwo kulturowe oraz historyczne
Obszar parku narodowego „Bory Tucholskie” terytorialnie przynależy do tak zwanej Ziemi Zaborskiej. Bory Tucholskie ponadto bardzo silnie wydają się być związane z Kaszubami, o czym także warto pamiętać odwiedzając te tereny. Szczególnie wyraźnie widoczne to jest w konstrukcjach budynków, można tu bowiem odnaleźć obiekty drewniane, posiadające dodatkowo ozdoby nadszczytowe. Zabytkowe i tradycyjne chałupy można więc obejrzeć w takich miejscowościach, jak Swornegacie czy Chociński Młyn.
Wpływy kultury kaszubskiej można ponadto odnaleźć w wielu innych dziedzinach, między innymi zaznaczają się one też w kulturze ludowej oraz religijnej. Największą i jednocześnie prawdziwie namacalną atrakcją jest jednak zdecydowanie drewniana architektura, którą można znaleźć nie tylko na terenie parku narodowego, ale również i w jego okolicy. Specyficzne jest także to, że skala zabudowy nie jest tu aż tak duża.
Praktyczne wskazówki dla turystów
Za wstęp na teren parku narodowego „Bory Tucholskie” pobierane są opłaty. Nie są to duże kwoty, ale dzięki nim dyrekcja może na bieżąco utrzymywać oraz rozwijać tutejszą infrastrukturę ścieżek oraz tras turystycznych. Bilety można nabyć między innymi w siedzibie parku w Charzykowach, a także w punktach obwodów ochronnych, mieszczących się w Bachorzu, Drzewiczu oraz na Dębowej Górze.
Przez teren parku „Bory Tucholskie” przebiegają zarówno szlaki rowerowe, jak i piesze. Teren parku dla turystów udostępniany jest przez cały rok, od wschodu do zachodu słońca. Poruszać należy się tylko i wyłącznie po oznakowanych trasach, nie wolno zbaczać ze ścieżek.
Przed wejściem na teren ochrony przyrody, warto zapoznać się z regulaminem, który znaleźć można przy początkowych odcinkach szlaków. Na obszarze parku nie wolno zakłócać ciszy, zbierać roślin, płoszyć zwierząt, a także rozpalać ognisk i biwakować w miejscach, które nie zostały do tego przeznaczone.