Początki katedry świętych Piotra i Pawła w Kamieńcu Podolskim sięgają czasów założenie diecezji kamienieckiej wydzielonej z diecezji halickiej. Pierwszą, gotycką budowlę wzniesiono tu na przełomie XV i XVI w. Jej prezbiterium znajdowało się w miejscu, gdzie dziś znajduje się wejście do świątyni. W XVI i XVII w. w związku ze zwiększeniem się liczby wiernych, a także wzrostem zamożności miasta kościół był kilkukrotnie przebudowywany, najpierw w stylu renesansowym, a następnie barokowym. Zmieniono wtedy układ przestrzenny i dobudowano nowe prezbiterium.

Po zajęciu Kamieńca przez Turków w 1672 r. katedra została przekształcona w meczet, a na podwórzu postawiono minaret o okrągłym przekroju. Stoi on do dnia dzisiejszego, a na jego szczycie znajduje się pozłacana figura Matki Boskiej. Z minaretu podziwiać można panoramę Kamieńca Podolskiego. Inną pamiątką po rządach tureckich jest znajdujący się w katedrze zdobiony minbar, czyli kazalnica wykorzystywana w meczetach przez imamów. Wewnątrz katedry zobaczyć można także część dawnego wyposażenia, w tym rokokową ambonę, stalle, ołtarz główny oraz pamiątkowe tablice na ścianach.