Sztolnia Królowa Luiza jest częścią Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu. Składa się z części nadziemnej i podziemnej najstarszej zabrzańskiej kopalni. Znajduje się na Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego i należy do najważniejszych zabytków techniki w regionie.
Kopalnia została założona w 1796 r. i funkcjonowała do 1998 r. Już w 1993 r. udostępniono do zwiedzania jej najstarszą część, w tym budynek maszynowni i nadszybia szybu Carnall. W kolejnych latach rozbudowa infrastruktury turystycznej i otwieranie kolejnych części kopalni dla zwiedzających doprowadziły do stworzenia jednego z największych tego typu obiektów w kraju.
Sztolnia składa się z części nadziemnej i podziemnej. Pod ziemią znajduje się ok. 40 metrowy chodnik z zachowanymi urządzeniami górniczymi. Jest tu także licząca ponad kilometr zalana część chodnika, którą pokonuje się łodziami. W części nadziemnej można oglądać wyposażenie szybu Carnall z parową maszyną wyciągową z 1915 r. Na jego wieży znajduje się platforma widokowa, z której można oglądać panoramę okolicy. W budynkach należących do zaplecza kopalni działa Park 12 C czyli interaktywne centrum edukacyjne, w którym prezentowane są urządzenia wykorzystujące do pracy siłę żywiołów.