Stojący na wzgórzu poza murami miasta Kościół świętego Jakuba należał od początków swego istnienia do zakonu dominikanów. Zostali oni sprowadzeni do Sandomierza decyzją biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża w 1227 r. Prace nad budową kościoła trwały do lat czterdziestych XIII wieku. Jednak już w 1260 roku potężny najazd mongolski obrócił go w ruinę. Z wydarzeniem tym wiąże się historia wymordowania 49 zakonników, którzy ukryli się w kościele. Zostali oni uznani za błogosławionych i świątynia jest dziś Sanktuarium Błogosławionego Sadoka oraz 48 Towarzyszy.

Świątynia, którą możemy dziś oglądać pochodzi z XIII wieku. Jest to budowla późnoromańska, z elementami wczesnogotyckimi, ceglana. Zachował się w nim typowy układ kościoła klasztornego. Jednocześnie warto podkreślić, że jest to najstarszy sandomierski kościół i jeden z pierwszych w Polsce wybudowanych z cegły. Romańska bryła ma układ bazylikowy, z wydłużonym trójprzęsłowym prezbiterium. Przylega do niej dzwonnica oraz kaplica Męczenników Sandomierskich. Zachowały się także zabudowania klasztorne.