Szczeliniec Wielki jest najwyższym szczytem Gór Stołowych. Jego masyw, który z daleka przypomina ogromny trapez wznosi się między Pasterką i Karłowem. Góra ma wysokość 919 m n.p.m. i podobnie jak całe Góry Stołowe jest spękanym stoliwem zbudowanym z piaskowców. Szczyt jest widoczny z wielu miejsc i ze względu na swoją wyniosłość wydaje się być wyższy niż w rzeczywistości.

Wierzchowinę Szczelińca tworzy piaskowcowa, spękana nawierzchnia z licznymi szczelinami i wąwozami, na której wypiętrzone są ostańce skalne o fantazyjnych kształtach. Tworzą one labirynt, który jest jedną z najważniejszych atrakcji Gór Stołowych. Jednym z najciekawszych miejsc jest tu głęboka rozpadlina nazywana Piekłem, w której aż do czerwca- lipca potrafi utrzymywać się śnieg.

Ze względu na swój kształt oraz labirynt skalny Szczeliniec Wielki był początkowo miejscem schronienia m.in. dla prześladowanych przez władze różnych grup społecznych. Pierwszy ślad pobytu ludzi w tym miejscu pochodzi z XVI w. i jest to wyryta data. Od XVIII w. szczyt był coraz chętniej odwiedzany przez turystów, a pierwsi przewodnicy zaczęli przeprowadzać przyjezdnych przez labirynt.

Obecnie Szczeliniec Wielki to jeden z obowiązkowych punktów wszystkich turystów przyjeżdżających w Góry Stołowe. Od strony Karłowa prowadzi nań szlak żółty, który pokonuje 665 schodów na stromym podejściu. Wejście, choć intensywne jest dość krótkie i wraz z odcinkiem dojściowym z Karłowa zajmuje nieco ponad godzinę. Do schodów można też dojść z leżącej po przeciwnej stronie Pasterki, co zajmuje około 30 min. Na szczycie stoi schronisko turystyczne zaliczane do najpiękniej położonych w polskich górach. Są tu także dwa tarasy widokowe, z których rozciągają się wspaniałe widoki, m.in. na Karkonosze i szczyt Śnieżki. Za schroniskiem znajduje się wejście do skalnego labiryntu (biletowane, płatne), który pokonuje się wyznaczoną trasą jednokierunkową. Zejście z trasy prowadzi schodami w stronę Karłowa i nie koliduje ze szlakiem, którym podchodzi się na górę.