Republika Czadu leży w środkowej Afryce. Od północy graniczy z Libią, od południowego zachodu z Kamerunem oraz Nigerią, od zachodu z Nigerem od wschodu z Sudanem, a od południa z Republiką środkowoafrykańską. Państwo to nazwę swoją zawdzięcza jezioru, które znajduje się na terytorium kraju. Jest to drugi co do wielkości zbiornik wodny w Afryce. Jezioro położone jest przy zachodniej granicy. Większa część kraju położona jest na nizinie – Kotlina Czadu. Są to tereny bardzo ciekawe i malownicze – otaczają je między innymi masywy wulkaniczne oraz płaskowyże oraz góry.

W Czadzie, z uwagi na jego dużą powierzchnie można zaobserwować dwa rodzaje klimatów. Północ kraju jest bardziej sucha – występuje tu klimat zwrotnikowy kontynentalny. Deszcze padają bardzo rzadko. Cały czas panują wysokie temperatury. Nawet w najchłodniejszych okresach temperatura nie spada poniżej 20 stopni w cieniu. Im dalej na południe tym więcej cech klimatu równikowego można zaobserwować. Jest więcej opadów, a na samym południu jest wyraźna pora deszczowa.

Czad jest jednym z krajów gdzie odnajdywane są szczątki praludzi. Nad jeziorem Czad odnalezione zostały szczątki sahelantropa nazwanego humanoidem z Sahelu. Znalezisko to świadczy o tym, że pierwsi przodkowie homo sapiens pojawili się tu już około 7 milionów lat temu. Innym znaczącym znaleziskiem było odkrycie szkieletu Australophitecus bahrelgazli.

Z czasem rozwoju gatunku ludzkiego lokalne plemiona osiadały na tych terenach i tworzyły niewielkie królestwa. Jednym z ważniejszych było królestwo Sao, które archeolodzy lokują w południowych okolicach jeziora Czad. Kiedy do środkowej Afryki dotarł islam utworzono księstwo Kanem-Bornu, które było jednym z większych i bogatszych ośrodków w Afryce. Jako okres jego świetności wskazuje się XVI w.

Od XVII w. pojawiają się obce wpływy – między innymi arabskie oraz europejskie. Od tego czasu zaczyna się burzliwy okres w dziejach Czadu. Początkowo tereny dzisiejszego Czadu podbite zostały przez Sudańczyków, następnie przez Francuzów. W 1920 r. tereny położone nad jeziorem Czad weszły w skład Francuskiej Afryki Równikowej. Francuzi traktowali kolonię jako źródło surowców naturalnych, a tutejsza ludność wykorzystywana była do ciężkiej pracy, z reguły na plantacjach bawełny.

Czad niepodległość odzyskał dopiero w 1960 r. Jednak nie był to koniec niepokojów w kraju. autorytarne rządy Francois Tombalbaye powodowały silne napięcia pomiędzy poszczególnymi grupami etnicznymi zamieszkującymi pastwo. Doprowadziło to do wybuchu w 1965 r. wojny domowej. W wyniku wojny w 1975 r. dotychczasowy rząd został obalony a prezydent zamordowany. Wspierająca powstanie Libia zajęła część północnych terytoriów – strefę Aozu. Wojna domowa oficjalnie zakończyła się dopiero w 1996 r. kiedy to ustalono i przyjęto konstytucję Czadu. Spokój jednak nie trwał długo, gdyż w 2005 r. ogłoszono stan wojny z Sudanem. Pokój został zawarty w 2008 r.

Od tej pory Czad staje się coraz bezpieczniejszym krajem. Ma on niezwykle bogatą kulturę i tradycje w których można odnaleźć wpływy plemion afrykańskich, arabskich a także osadników i kolonizatorów pochodzących z Europy. Niestety z uwagi na brak pieniędzy nie ma w Czadzie wielu miejsc ukazujących dawną kulturę tego regionu. Do tej pory powstały dwa duże ośrodki o charakterze muzealnym. Są to Czadyjskie Muzeum Narodowe oraz Centrum Kultury Czadu.

Mimo tego, że Czad jest stosunkowo biednym krajem i nadal targanym przez niepokoje na tle etnicznym, staje się miejscem atrakcyjnym dla turystów pragnących poznać afrykańską rdzenną kulturę. Przy zachowaniu maksimum ostrożności podróż do tego państwa może być niesamowitym przeżyciem, które poszerzy nasze horyzonty i pozwoli na zobaczenie miejsca skąd wywodzą się korzenie gatunku ludzkiego.

Najwięcej atrakcji znajduje się w stolicy kraju. Można tu podziwiać głównie zabytki architektoniczne. Oprócz ośrodków miejskich warto zobaczyć także okolice jeziora Czad oraz tereny wchodzące w skład Zakouma National Park.