Nowa Zelandia, w język maoryskim zwana Aotearoa – Kraj Długiej Białej Chmury, jest państwem wyspiarskim, położonym na południowo-zachodnim Pacyfiku. Składa się z dwóch głównych wysp, Północnej i Południowe, oraz szeregu mniejszych, w tym Wyspy Stewart i Wysp Chatham. Archipelag jest najdalej na południe wysuniętą częścią Oceanii.

Europejskim odkrywcą wysp był holenderski podróżnik Abel Tasman, który w te rejony przypłynął w 1642 r., lecz szybko odpłynął – próba wysadzenia załogi na zachodnim wybrzeżu zakończyła się śmiercią czterech ludzi, którzy zostali zaatakowani przez tubylców. To właśnie stąd wzięła się obecna nazwa państwa – żeglarz początkowo nazwał ją „Staaten Landt”, tzn. Ziemia Stanów, na cześć ówczesnych Stanów Generalnych. Nazwa „Nieuw Zeeland” – Nowa Zelandia, pojawiła się 23 lata później na mapie holenderskiej z 1665. Pochodzi ona od nazwy prowincji holenderskiej Zeeland.
Prawdziwa kolonizacja zaczęła się po 127 latach, kiedy w 1769 r. do wysp dotarł brytyjski podróżnik i odkrywca, James Cooka. Po kilkudziesięciu latach konfliktu między Maorysami a brytyjskimi kolonizatorami 6 lutego 1840 r. podpisano porozumienie zwane „Traktatem Waitangi”, uważanym przez historyków za dokument tworzący Nową Zelandię. Na pamiątkę tamtego wydarzenia co roku 6 lutego obchodzone jest święto narodowe „Waitangi Day”.

Nowa Zelandia często bywa nazywana rajem na Ziemi – to kraina pełna naturalnego piękna i dziewiczej, nieskażonej jeszcze cywilizacją przyrody. O jej niepowtarzalnym pięknie stanowią ośnieżone masywy górskie, rozciągające się u ich stóp alpejskie łąki (w Nowej Zelandii znajdują się Alpy Południowe), polodowcowe jeziora o krystalicznej wodzie, rwące rzeki i strumienie, zielone wzgórza, gorące, wulkaniczne źródła i gejzery, wiecznie zielone lasy, zróżnicowane wybrzeże i równie zróżnicowany klimat.
To właśnie tutaj Peter Jackson nakręcił „Władcę pierścieni”, swoją słynną trylogię o hobbitach, elfach i rycerzach – komputerowo tworzone fantastyczne scenerie okazały się być zupełnie zbędne.

Najpopularniejsze regiony turystyczne:
– Płaskowyż Centralny, a zwłaszcza okolice miasta Rotorua. Obszar ożywionej działalności wulkanicznej – Na Płaskowyżu Centralnym wznoszą się wysokie stożki czynnych wulkanów: Ruapehu (2797 m n.p.m.), Ngauruhoe (2291 m n.p.m.) i Tongariro (1968 m). Występują tutaj gejzery, gorące źródła, barwne kratery, sadzawi z gorącym błotem, itp.
– Northland — najbardziej na północ wysunięta część Nowej Zelandii. Charakteryzuje się łagodnym klimatem i ciepłymi wodami przybrzeżnymi. Najważniejszym obszarem związanych z wypoczynkiem jest tu zatoka Bay of Islands, stanowiąca historyczne miejsce nawiązania pierwszych kontaktów między Maorysami i Europejczykami. Do często odwiedzanych atrakcji Northland należą rezerwaty przyrody z drzewami kauri (Waipoua i Trounson) oraz rezerwaty morskie — Bay of Islands i Hauraki.
– Największe miasto Nowej Zelandii, Auckland, jest zarazem centrum turystycznym Wyspy Północnej. Na Wyspie Północnej leży również stolica Nowej Zelandii — Wellington. Miasto położone jest nad niewielką zatoką w otoczeniu zielonych wzgórz.
– Marlborough Sounds, najpopularniejszy nadmorski region wypoczynkowy Wyspy Południowej – obszar o bardzo silnie rozczłonkowanej linii brzegowej, stwarzający dobre warunki do uprawiania żeglarstwa, narciarstwa wodnego oraz łowienia ryb. Głównym miastem i centrum turystycznym Wyspy Południowej jest Christchurch, zwane miastem ogrodów.