Jedna z najstarszych drewnianych cerkwi na terenie Polski. Została zbudowana około 1600 r., ale z jej pierwotnej bryły przetrwało do dziś jedynie prezbiterium. Świątynia jest bardzo cenna pod względem architektonicznym oraz znajdującego się w niej wyposażenia i w 2013 r. została wpisana wraz z innymi cerkwiami Małopolski i Podkarpacia na listę UNESCO.

Jest to drewniana budowla składająca się z prezbiterium, nawy oraz przedsionka, nad którym wznosi się wieżą o lekko pochyłych ścianach. Do prezbiterium przylega niewielka zakrystia. Budowla pokryta jest dachami kalenicowymi i namiotowymi, pobitymi gontem. Gont okrywa także ściany zewnętrzne budowli.

Wewnątrz zachował się XVIII wieczny barokowy ikonostas, który obecnie ze względu na wykorzystanie cerkwi przez kościół rzymskokatolicki jest częściowo rozmontowany i umieszczony na ścianach prezbiterium. W zakrystii można zobaczyć bardzo cenną barokową polichromię przedstawiającą sceny z Nowego i Starego Testamentu, których zwieńczeniem jest przedstawienie Ukrzyżowania.