Dominika jest niewielkim, bo liczącym zaledwie 754 kilometry kwadratowe, państwem wyspiarskim. To tylko o połowę więcej, niż Warszawa w swoich administracyjnych granicach. Tłoczono jak w Warszawie, tym bardziej nie będzie, bo Dominika to tylko 72 tysiące mieszkańców. Dla turystów, którzy chcą znaleźć na wakacje uroczą tropikalną wyspę z szerokimi plażami i ciepłą wodą morską, będzie to miejsce idealne.

Wyspa została odkryta już przez Krzysztofa Kolumba, jako jedno z pierwszych miejsc, do których dotarł hiszpański podróżnik. Wcześniej była zasiedlona przez Indian z plemion Karaibów i Awaraków. Tubylców na wyspie do tej pory została licząca około 3 tysiące osób społeczność. Chociaż dla Europejczyków historia Dominiki jest bardzo długa, niezależnością wyspa cieszy się relatywnie niedługo i jest jednym z młodszych państw na świecie: Wielka Brytania podarowała Dominice niepodległość dopiero w 1978 roku, czyli niemal dwadzieścia lat później po zasadniczym procesie dekolonizacji i prawie dwieście lat po tym, jak większość państw Ameryki Południowej zrzuciła jarzmo europejskiego panowania.

Trudno powiedzieć, aby to młode państwo radziło sobie dobrze. Pierwsza dekada to nieustanne konflikty polityczne, wciąż na Dominice panoszy się korupcja, a społeczeństwo jest jednym z biedniejszych w regionie. Na szczęście przestępczość nie jest duża. Ludzie żyją głównie z rolnictwa, produkując na eksport między innymi olejki eteryczne i mleczko kokosowe, ale też z turystyki, która rozwija się bardzo szybko. A chociaż kraj jest mały, jest gdzie wypocząć. Poza wylegiwaniem się na plaży, można polecić spacer kolejką linową po koronach drzew lasu tropikalnego. Dominika znana jest również ze swoich źródeł wód mineralnych, a w centrum wyspy znajduje się jezioro podgrzewane przez ulatniające się podziemne gazy.