Co warto zobaczyć w Świętokrzyskim Parku Narodowym?
W samym sercu Gór Świętokrzyskich, najstarszych gór na terenie naszego kraju, rozpościera się przepiękny oraz niezwykle malowniczy Świętokrzyski Park Narodowy, którego powierzchnia wynosi 7626,45 ha. W skład tego obszaru wchodzi między innymi Pasmo Klonowskie, Dolina Wilkowska, Dolina Dębniańska oraz pasmo Łysogór wraz z dwoma szczytami – Łysą Górą oraz Łysicą.
Świętokrzyski Park Narodowy został utworzony w 1950 roku. Wcześniej na terenach dzisiejszego parku istniało kilka rezerwatów, które tworzone tu były od początków XX wieku. Pierwszą formą ochrony był ścisły rezerwat na Chełmowej Górze, założony dokładnie w 1920 roku. Kilkanaście lat później pod ochronę trafiło kilka kolejnych terenów. Starania o założenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego przedsięwzięto natomiast po II wojnie światowej.
Najważniejsze rezerwaty Świętokrzyskiego Parku Narodowego
Na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego możemy odnaleźć kilka ciekawych rezerwatów, których oczywiście głównym celem jest ochrona fauny oraz flory. Jednym z najstarszych jest „Chełmowa Góra”, rezerwat rozpościerający się na niewielkim wzniesieniu. Na tym terenie możemy natknąć się przede wszystkim na cenne zbiorowiska roślinne, wśród których dominuje grąd jodłowy wraz z udziałem modrzewia. „Chełmowa Góra” to także obszar, na którym rośnie wiele pomnikowych drzew (około dwustu osiemdziesięciu), a do najważniejszych należą modrzewie oraz buki. Jako ciekawostkę należy dodać, że teren tego rezerwatu charakteryzuje się także dość dużą liczbą mrowisk, które są związane przede wszystkim z występowaniem na tym obszarze różnych gatunków mszyc.
Drugim ważnym rezerwatem na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego jest także rezerwat „Łysica”. Ten z kolei został utworzony w 1924 roku i ciągnie się wzdłuż grzbietu Łysogór, od Św. Katarzyny poprzez szczyt Św. Krzyż. Wśród gatunków drzew można tu spotkać głównie lipy oraz jodły. Najpiękniejszymi elementami rezerwatu „Łysica” zdają się jednak być malownicze skałki, posiadające nawet swoje nazwy – Skałka Agata, Widna Skała czy Księża Skała.
W 1924 roku utworzony został jeszcze jeden rezerwat, mianowicie „Święty Krzyż”. Obszar ten obejmuje północne i południowe stoki Łysek Góry, jednego z wyższych wzniesień na terenie całego Świętokrzyskiego Parku Narodowego. W rezerwacie tym można natknąć się na fascynujące gołoborza, które występują w głównej mierze tuż przy szczytach Łysej Góry.
Unikatowe walory turystyczne parku
Świętokrzyski Park Narodowy może się poszczycić wyjątkowymi walorami turystycznymi. Na pewno ciekawymi atrakcjami samymi w sobie są już skalne rumowiska, czyli gołoborza. Poza tym jednak można tu zobaczyć jedno z najwyższych drzew w Polsce, mianowicie jodłę pospolitą, mierzącą pięćdziesiąt jeden metrów oraz liczącą sobie blisko dwieście siedemdziesiąt lat.
Na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego możemy poza tym zdecydować się na odwiedzenie Muzeum Przyrodniczego na Świętym Krzyżu, w którym można obejrzeć ciekawe skamieniałości oraz minerały, a także wystawy poświęcone ochronie przyrody. Ponadto można tu również zwiedzić wyjątkowy klasztor benedyktynów świętokrzyskich, którego powstanie datowane jest na XII wiek. Powstały tu najstarsze zabytki polskiego piśmiennictwa, między innymi „Kazania świętokrzyskie” oraz „Pieśni Łysogórskie”.
Kilka rad dla turystów
Na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego, podobnie jak w wielu innych parkach, można uprawiać turystykę pieszą, rowerową oraz konną. Za wstęp na obszar parku należy wnieść opłatę, która pobierana jest w kilku punktach (między innymi przy wejściu w Świętej Katarzynie oraz przy wejściu w Nowej Słupi). Wszystkie trasy są jednocześnie trasami, po których można biegać w tak zwanych nartach biegowych.
Świętokrzyski Park Narodowy udostępniany jest przede wszystkim w celach edukacyjnych, turystycznych, rekreacyjnych oraz kulturowych. Samochodem można się tu poruszać tylko i wyłącznie po wyznaczonych do tego celu drogach.
Na terenie parku zabrania się zakłócania ciszy, śmiecenia, połowu ryb, niszczenia mienia,
a także biwakowania w miejscach, które nie są do tego przeznaczone.
