Między Riłą a Pirynem

Poranek nad Ribnoto Ezero w Dolinie Siedmiu Jezior

Po tej rozgrzewce następnego dnia ruszyliśmy w góry. Rankiem podjazd do położonego nad miejscowością Saparewa Bania kurortu Panicziszcze, a stamtąd już pieszo w kierunku Doliny Siedmiu Jezior. Wjazd samochodem po krętych, wąskich i mających swoje najlepsze czasy za sobą drogach dostarczał mocnych wrażeń. Naszym celem były okolice schroniska Siedmiu Jezior, przy którym, jak przeczytaliśmy w przewodniku znajduje się jedyny w okolicy punkt, gdzie można rozbijać namioty. Oczywiście uwierzyliśmy, bo i park narodowy dookoła i przyzwyczajenia z polskich gór jednak jakieś się ma. Początek wędrówki niezbyt męczący i koło południa dotarliśmy do schroniska Rilski Ezero, przy którym znajduje się górna stacja wyciągu krzesełkowego z Panicziszcze. Entuzjastycznie opisywane Rilskie Jezioro okazało się być resztką wody w bagnistym zagłębieniu, a ponadto w całej dolince roiło się od wjeżdżających z dołu turystów. Nietrudno się domyślić, że nie spędziliśmy tam ani chwili więcej niż było to absolutnie konieczne. 

Dolina Siedmiu Riłskich Jezior

Po krótkim odpoczynku przeszliśmy przez kolejny grzbiet i znaleźliśmy się jakby w innym świecie. Ludzi prawie wcale, ostre szczyty wznoszące się nad intensywnie niebieskimi taflami jezior i spokój. Bez trudu wypatrzyliśmy schronisko Siedmiu Jezior, które już z bliska okazało się… hmmm… malowniczą ruiną, w której o dziwo ktoś mieszkał. Niby schronisko, z niby właścicielem, który jak przekonaliśmy się wieczorem nastawiał się raczej na hodowlę osłów niż przyjmowanie turystów staraliśmy się ominąć szerokim łukiem i udaliśmy się na oznaczone miejsce do rozbijania namiotów. Oznaczenia Rilskiego Parku Narodowego znaleźliśmy, rozbiliśmy namioty stwierdzając jednocześnie, że jest to na pewno najgorsze miejsce w całej okolicy na pole namiotowe. No ale cóż, przepisy są przepisami. O tym, że w Bułgarii, a szczególnie lekko po sezonie są one traktowane dość wybiórczo przyszło nam się dowiedzieć następnego dnia rano, kiedy ludzie zaczęli wyłazić z niemal każdej dolinki w okolicy. Na pewno było tam ładniej i dostęp do wody był lepszy.

Konie w Dolinie Siedmiu Riłskich Jezior

Jako, że godzina była jeszcze całkiem wczesna ruszyliśmy na lekko na wycieczkę po okolicy. W dwóch turach, co by dobytku samego na pastwę hodowcy osłów nie zostawiać. Tu kolejne odkrycie – szlak szlakiem, ale ścieżka prowadzi na praktycznie każdy szczyt w okolicy. Tym razem skorzystaliśmy z lokalnych zwyczajów i wdrapaliśmy się na górującą nad doliną Haramiyatę (2465 m npm).

A potem przyszła zimna noc, po której o poranku brzegi jeziora pokrywał szron. Noc księżycowa, z pełnią, przy której podziwialiśmy widok na rozświetlone schronisko Rilski Ezero i górujący za nim masyw Witoszy.

Drugi dzień w Dolinie Siedmiu Jezior przyniósł kolejne wspaniałe widoki. Góry odbijające się w błękitnych wodach jezior, zbrązowiałe trawy porastające zbocza, barwy atakujące ze wszystkich stron z niespotykaną intensywnością. I stado koni, które bardzo chciało się z nami zaprzyjaźnić. Znowu dokonaliśmy podziału na dwie grupy żeby na lekko wejść na Razdeła, skąd podziwiać można było widoki na wyglądającą alpejsko Grupę Maljowicy.

Widok z Razdeła

Po drugiej stronie łagodne, porośnięte trawami grzbiety przywoływały na myśl powiększone Bieszczady. Cóż za bogactwo rzeźby i krajobrazów! Aż się nie chciało wracać w kierunku pozostawionego samochodu.

Gdy zjechaliśmy z powrotem do Saparewa Bania uderzył nas upał. Obezwładniający gorąc, w którym zrobienie kilku kroków groziło upadkiem. Znowu kemping i po zachodzie słońca wyprawa w celu zbadania jak to z tą bułgarską kuchnią jest. Pochwały i zachwyty jak najbardziej zasłużone. A przy tym stosunek wielkości porcji do ceny więcej niż odpowiedni.

O autorze

Anna Śliwa

Pochodzi z gór ale tak naprawdę zaczęła się nimi interesować gdy przeprowadziła się do Lublina. Dziś nie wyobraża sobie wakacji bez wędrówek z plecakiem. Poza tym jeździ dużo po Polsce i Europie (a ostatnio wypuszcza się nawet poza jej granice) zarówno zawodowo jako pilot i przewodnik górski jak i hobbystycznie. Interesują ja pogranicza kultur i ich wzajemne przenikanie. Zimowe wieczory spędza z dobrym kryminałem w ręce albo brzdąkając na ukochanej gitarze.