Masyw górski położony między Doliną Bystrą, Doliną Kondratową, Doliną Małej Łąki i Doliną Strążyską w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jego wysokość wynosi 1894 m n.p.m., a długość aż 2,7 km. Giewont składa się z trzech części: Wielkiego Giewontu (1894 m n.p.m.), który jest zarazem najwyższym szczytem Tatr Zachodnich, położonym w całości po stronie polskiej; Małego Giewontu (1728 m n.p.m.) oraz Długiego Giewontu (1867 m n.p.m. i ok. 1,3 km długości). W najwyższym punkcie szczytu umiejscowiony został 15-metrowy żelazny krzyż. Stanowi on obiekt wielu pielgrzymek religijnych, ale także ogromne zagrożenie w czasie burzy.

Giewont często nazywany jest również górą-symbolem, który przepięknie widać z każdego zakątka Zakopanego. W jego kształcie doszukuje się korpusu śpiącego rycerza. Jedna z krążących legend opowiada o śpiących rycerzach pod Tatrami. Mają oni powstać, gdyby Polsce groziło niebezpieczeństwo. W rzeczywistości pod uskokami znajdują się liczne jaskinie.

Na szczyt Giewontu można się wspiąć, wybierając jeden z trzech szlaków: niebieski (z Kuźnic przez Kalatówki i Dolinę Kondratową), żółty (z Gronika) oraz czerwony (z Doliny Strążyskiej). Wybierając się na wspinaczkę należy liczyć się z zatorami, ponieważ góra jest jednym z najpopularniejszych tatrzańskich obiektów. W zależności od odcinak trasa jest średnio trudna. W gorszych momentach szlak zabezpieczony jest łańcuchami.