Ustroń jest niezbyt dużym miastem malowniczo położonym u wylotu Doliny Wisły w Beskidzie Śląskim. Otaczają go zalesione stoki Czantorii Wielkiej oraz Równicy. Miejscowość ma status uzdrowiska. Jest także prężnym ośrodkiem wypoczynkowym.

Najbardziej charakterystycznym elementem krajobrazu miejscowości są trójkątne sanatoria wystające z lasu porastającego górskie stoki. Jest to wątpliwego uroku widok, ale na tyle zrośnięty z tym miejscem, że powoli przestaje razić. Sanatoria wybudowane w latach siedemdziesiątych XX wieku przeszły w ostatnich latach renowację i spełniają obecnie wszelkie standardy. Są wyposażone w baseny, groty solne i inne urządzenia służące nie tylko leczeniu, ale także rekreacji.

Profil uzdrowiska w Ustroniu to przede wszystkim rehabilitacja chorych kardiologicznie, neurologicznie i onkologicznie oraz osób z chorobami narządów ruchu. Do leczenia wykorzystywane są naturalne wody solankowe oraz borowiny. Tworzą je obecnie cztery sanatoria oraz nowoczesny kompleks zabiegowo-medyczny. Uzdrowisko przyjmuje zarówno chorych na pobytach finansowanych przez NFZ, jak i na turnusach komercyjnych.

Historia Ustronia rozpoczyna się pod koniec XIII wieku, kiedy zaczęła się intensywna kolonizacja tych terenów. Osada powstawała stopniowo aż do XVII wieku. Początkowo mieszkali tu przede wszystkim pasterze. W XVIII wieku odkryto tu złoża rud żelaza, a w 1772 roku otwarto pierwszą na Śląsku Cieszyńskim hutę żelaza. Kolejnym impulsem rozwoju było odkrycie w połowie XIX wieku złóż wód mineralnych. Doprowadziło to do stworzenia prężnego ośrodka kuracyjnego i wypoczynkowego, którym pozostaje Ustroń do dziś.

W centrum miasta zachowało się trochę starej zabudowy, w tym kościół ewangelicko- augsburski, katolicki, budynek urzędu miasta czy obecnego Muzeum. Są także dawne domy góralskie, a jedna zagroda zamieniona na prywatne muzeum etnograficzne. W części uzdrowiskowej do spacerów zachęca Park Zdrojowy, zaś okolice Ustronia mają bardzo dobrze rozwiniętą sieć szlaków pieszych, rowerowych i narciarskich. Miasto znane jest jako punkt, gdzie rozpoczyna się znakowany na czerwono Główny Szlak Beskidzki, którego drugi koniec znajduje się w Bieszczadach. Ułatwieniem w wędrówkach jest całoroczny wyciąg na Czantorię.