Co warto zobaczyć w Pienińskim Parku Narodowym?
Jednym z najstarszych parków narodowych na terenie naszego kraju, tuż obok Białowieskiego Parku Narodowego, jest Pieniński Park Narodowy. Został on utworzony w 1932 roku i obejmuje najpiękniejsze, i zarazem najbardziej cenne pod względem przyrodniczym, tereny Pienin Właściwych.
Przed rokiem 1932 istniał tu rezerwat, który wraz z dniem 1 czerwca tegoż roku został przekształcony w park narodowy, a więc w obszar o najwyższym stopniu ochrony. Park był w kolejnych latach jednak rozszerzany, między innymi w 1953 roku. Dzisiaj jego obszar zajmuje dokładnie 23,46 km2.
Fauna i flora Pienińskiego Parku Narodowego
Rzeźba parku jest niezwykle urozmaicona, przez co tereny te zamieszkiwane są przez różnorodne gatunki roślin oraz zwierząt. Najciekawsze gatunki można spotkać przede wszystkim w Masywie Trzech Koron. Na całym obszarze Pienińskiego Parku Narodowego występuje blisko tysiąc różnych gatunków roślin, w tym endemity, takie jak mniszek pieniński oraz pszonak pieniński. Ponadto żyje tu około pięćset gatunków grzybów, czterysta gatunków glonów oraz kilka osobliwości. Należy do nich chaber pieniński, złocień Zawadzkiego, a także różne gatunki storczyków.
Świat zwierząt jest także bardzo zróżnicowany, na co nie sposób nie zwrócić uwagi. Na terenie Pienińskiego Parku Narodowego oszacowano występowanie blisko siedmiu tysięcy gatunków zwierząt, a do najpopularniejszych należą między innymi borsuki, dziki, jelenie, żbiki oraz sarny. Nie brak tu także endemitów oraz reliktów – do najciekawszych należy ciekawy gatunek motyla, niepylak apollo.
Atrakcje turystyczne parku
Na terenie Pienińskiego Parku Narodowego można zetknąć się nie tylko z wyjątkowymi gatunkami roślin i zwierząt. Znajduje się tu również kilka ciekawych atrakcji turystycznych, dzięki którym park jest każdego roku odwiedzany przez setki turystów. Największą atrakcją jest niewątpliwie zamek w Czorsztynie, a właściwie jego ruiny, pochodzące z XIV wieku. Na terenie zamku można odnaleźć również stanowisko jednego z ciekawszych endemitów, mianowicie pszonaka pienińskiego.
Turyści wiele atrakcji mogą odnaleźć także wokół samego parku. Do najciekawszych należy zaliczyć między innymi kościół w Grywałdzie, pochodzący z połowy XV wieku, zabytkową cerkiew w Jaworkach, klasztor w Czerwonym Klasztorze, a także źródła mineralne w Krościenku (można korzystać tu ze wszystkich źródeł bezpłatnie).
Poza tym na uwagę zasługują również rezerwaty, między innymi rezerwat „Wąwóz Homole” w Jaworkach oraz rezerwat „Wysokie Skałki”. Pierwszy rezerwat został utworzony już w latach sześćdziesiątych XX wieku i obejmuje dość głęboko wcięty wąwóz na terenie Małych Pienin, natomiast drugi rezerwat, także założony w latach sześćdziesiątych, może poszczycić się licznymi gatunkami roślin chronionych (lilia złotogłów, powojnik alpejski, jaskier platanolistny, modrzyk górski).
Jeszcze jedną, niebywale ciekawą atrakcją turystyczną jest także spływ przełomem Dunajca. Może się on jednak odbywać tylko i wyłącznie odpowiednim sprzętem pływającym, nie posiadającym napędu mechanicznego. W przełomie Dunajca zabronione są ponadto kąpiele oraz działania związane z nurkowaniem.
Cenne rady dla turystów
Wstęp na teren Pienińskiego Parku Narodowego jest bezpłatny. Można zwiedzać bez ponoszenia kosztów zarówno polską, jak i słowacką stronę parku. Za wstęp do galerii widokowych, do ruin zamku w Czorsztynie oraz na szlak wodny w przełomie Dunajca pobierane są już opłaty.
Park można zwiedzać tylko i wyłącznie w porze dziennej, aż do zapadnięcia zmierzchu. Wszelkiego rodzaju wycieczki należy więc planować z głową, tak, by powrócić ze szlaków po zmroku.
Na niektórych trasach można poruszać się dodatkowo rowerem, a zimową porą również prowadzona jest tu turystyka narciarska. Odpoczynek może się odbywać tylko i wyłącznie w miejscach do tego przeznaczonych, biwakowanie w miejscach nieoznakowanych do tego celu jest zabronione.
By przyroda na terenie Pienińskiego Parku Narodowego pozostawała w nienaruszonym stanie, wszelkiego rodzaju śmieci oraz odpadków nie wolno pozostawiać na szlakach. Mogą być one natomiast wyrzucane do specjalnych koszy, umieszczonych najczęściej przy wejściu na szlaki turystyczne.