#2. Zamek w Człuchowie
Zamek krzyżacki w Człuchowie został ukończony w 1365 r. Posadowiono go u nasady wąskiego półwyspu między dwoma jeziorami. Ciekawostką jest to, że do jego budowy zostały wykorzystane materiały pozostałe po wykopywaniu fosy – wykonano z nich cegły, z których powstał zamek. Jedynie przy budowaniu przyziemia i piwnic użyto głazów eratycznych. W zamku znajdowała się między innymi kaplica, dormitorium, dwa refektarze i sala kapitularna. Zastosowany tu został niezwykle innowacyjny jak na tamte czasy system ogrzewania, dzięki któremu ciepło rozchodziło się po całym zamku. Budowla była uważana, za niemożliwą do zdobycia, nawet polscy kronikarze, w tym Jan Długosz, podkreślali jej znaczenie dla zakonu. Charakterystycznym elementem budowli była wieża o wysokości 46 m. Zamek był siedzibą komturów krzyżackich, wśród których należy wymienić Guntera von Snoze i Konrada von Wallenroda, który został wielkim mistrzem zakonu. Po bitwie pod Grunwaldem zamek został podarowany Bogusławowi VIII, jednakże Krzyżacy go nie opuścili co powodowało ciągłe niesnaski zakończone dopiero w 1417 r. układem w Czarnem. Po zakończeniu wojny polsko – krzyżackiej zamek był siedzibą starostów z najbardziej znamienitych polskich rodów – Leszczyńskich, Wejherów i Górskich. Mimo wielu prób zdobycia również w okresie tzw. Potopu Szwedzkiego twierdza nie została zdobyta. Jednakże do dnia dzisiejszego zachowała się jedynie wieża zamkowa i niewielkie fragmenty murów. A wszystko to za sprawą decyzji Fryderyka Wilhelma II, który po wielkim pożarze, jaki miał miejsce w 1793 r. wyraził zgodę na rozbiór zamku i wykorzystanie materiałów do odbudowy miasta. W XIX w. na murach kaplicy zamkowej został wybudowany neogotycki kościół ewangelicki. Obecnie na dziedzińcu zamku znajduje się amfiteatr, a w jego murach zostały umieszczone różne instytucje kulturalne.
