Kamień Pomorski to niewielkie miasto położone na brzegu Zalewu Kamieńskiego w województwie zachodniopomorskim. Ze względu na występujące tu borowiny oraz solanki ma status uzdrowiska. Jest to także jeden z najstarszych ośrodków miejskich na Pomorzu Zachodnim, który może się pochwalić między innymi gotycką katedrą pw. św. Jana Chrzciciela.

Kamień Pomorski otrzymał prawa miejskie w drugiej połowie XIII w., ale gród o dużym znaczeniu administracyjnym oraz handlowym istniał tutaj już w XI w. Był wtedy siedzibą książęcą, a w 1176 r. przeniesiono tu z Wolina siedzibę biskupstwa.

Dzięki istnieniu portu na Zalewie Kamieńskim, który ma połączenie z Bałtykiem, Kamień był w średniowieczu ważnym ośrodkiem handlowym. Miasto należało do hanzy i czerpało duże korzyści z kupiectwa oraz handlu morskiego. Jednocześnie od XVI w. stało się ono prężnym ośrodkiem luteranizmu. Kres świetności położyły XVII wieczne wojny, podczas których Kamień Pomorski trafiał na zmianę do Brandenburgii, Szwecji i Prus. Ponowny rozkwit przyniosło mu odkrycie pod koniec XIX w. źródeł solankowych i uruchomienie uzdrowiska.

Specjalizuje się ono w leczeniu schorzeń reumatycznych, kardiologicznych, neurologicznych i chorób dolnych dróg oddechowych. Działa tu pięć sanatoriów wykorzystujących występujące w okolicy borowiny oraz solanki.